Busca

Non ten nichos, todos os soterramentos son de foxo no terreo. Espazos entre as sepulturas de herba, sen camiños e cun cerramento exterior de muro baixo. A tumba do Premio Nobel de Literatura de 1989, Camilo José Cela, está baixo unha oliveira (Olea europaea) incluída no Catálogo Galego de Árbores Senlleiras co código 55A.

Na Adina estaban enterrados os avós e o pai de…

Atópase no rego de Fontao, que se une ao rego da Pía, para formar o rego de Sinde, que finalmente desemboca no río Ulla.

Fonte que forma parte do conxunto de edificacións do Pazo de Tarrío. Manuel Lorenzo Baleirón, no seu libro “Toponimia de Dodro e de Laíño. Os nomes na auga”, descríbea como segue. Enriba dos dous canos dunha fonte…

O rego de Manselle, que pasa por Rial, está cheo de vellos muíños: o do Can, o de Rial, o do Batán, o de Chacón… Enriba da fonte da aldea érguese a cruz dun cruceiro que leva inscrita a data de 1603, o máis antigo do concello. Quizais son restos do antigo Cruceiro de Basoco, derrubado por un ciclón a principios do século pasado.…

O nome Lufo semella voz antiga, debe ser xermánico, relacionado coa partícula ufe/ulfe, lobo. Non hai no Nomenclátor ningún outro Lufo agás o de Dodro. Tamén se coñece como río de Vigo e chámanlle, augas abaixo da aldea de Vigo, río do Cabalo porque os chaláns abeberaban nel os animais cando ían á feira a Padrón.

Nace moi preto de Pexegueiro e do…

Panorámica desde a estrada que vai de Reboiras a Eiró.

Fonte e lavadoiro no lugar do Vilar.

Panorámica do val do Ulla desde os Outeiros de Paredes

Na parede dunha das torres do Santuario da Escravitude localízase este reloxo de sol de tipoloxía declinante a poñente, co gnomon dobrado, e coa inscrición: "POLI ARTICI / GRADI?? / AÑO IVBILEI 1745".

Fonte próxima ao Castelo da Rocha Branca, onde a auga abrollaba dun cano de pedra, que caía sobre unha pía na que se poden apreciar as marcas do afiado de ferramentas de corte.

Na parede sur da Igrexa de Santa María a Maior de Iria Flavia localízase este reloxo de sol.

Fonte no lugar de Sinde, na que a auga abrolla dun cano de pedra e cae sobre unha pía.

Na parede sur da Igrexa de San Xián de Laíño localízase este reloxo de sol. Ten o gnomon invertido e as liñas horarias non corresponden coas horas reais.

Fonte no lugar de Imo.

Muíño no lugar de Teaio.

Fonte no lugar de Bustelo.

Panorámica do val do Ulla desde o lugar de Castro.

Traída de auga que chegaba ao Pazo do Marqués de Bendaña a través dunha longa canle labrada en pedra duns 400 metros de lonxitude.

O curso orixinal do río Sar segue sendo a división administrativa entre os concellos de Padrón e Dodro. Nos anos sesenta do século XX fíxose a canalización deste tal é como a coñecemos na actualidade, totalmente recta. Maila construción da canle, os meandros orixinais aínda se poden ler no territorio, principalmente pola presenza da vexetación de ribeira que se resiste a desaparecer. O río Sar orixinal, entre Padrón e a súa…

Localizado no interior das Brañas de Laíño, aquí facían noite os pascueiros que levaban os cabalos á feira de Padrón. Onde antes había piñeiros mansos xigantescos, medrou despois un bosque de acacias negras.

Manuel Lorenzo Baleirón, no seu libro “Toponimia de Dodro e de Laíño. Os nomes na auga…

Muíño de dous andares ao carón da Ponte da Barca, que aproveitaba a represa das Pesqueiras da Canle. Entre finais dos anos 70 e principios dos 80, foi reconvertido en estación de bombeo da rede de auga potable do Concello de Pontecesures, aproveitando a…

Fonte á beira do camiño que leva ao Convento de Santo Antonio de Herbón, moi usada polos veciños de camiño á novena de Santo Antonio.

Fonte acaroada a un dos laterais da Capela de San Bieito de Bascuas.

Fonte na que a auga abrolla ao pé do peto de ánimas de Pedroso do Norte, que que posteriormente vai dar á pía do lavadoiro.