Busca

Telleira hoxe desaparecida que se localizaba ao carón da que fora a derradeira área de extracción da Mina Mercedes.

Existiu antigamente esta telleira que deixou de facer tella hai moitos anos, segundo contan algúns veciños. Pódense aínda observar a simple vista algúns restos…

Telleira hoxe desaparecida que se localizaba preto do Cruceiro do Forno.

Esta telleira é unha das primeiras das que existe constancia, tanto física como documental. Hoxe o forno non se dá atopado, aínda que poida que aínda estea soterrado na parcela que ocupaba a vella…

Telleira hoxe desaparecida que se localizaba ao carón da Hormadisa.

Aínda que podería tratarse dunha das telleiras referenciada no Catastro de Ensenada, as primeiras referencias documentadas datan da matrícula industrial de 1856, cando o telleiro Ramón Benito Vicente dáse de alta. Permanecerá até 1865. Non se terán máis novas dela até que se faga cargo, en 1896, Manuel…

Telleira hoxe desaparecida que se localizaba nos terreos da actual praia fluvial de Vilarello.

A actual praia fluvial de Vilarello chámase A Telleira aínda hoxe, xa que fai moitos anos estivo aquí situada unha telleira da que non se conserva ningún resto debido ás obras…

As barreiras das Gándaras do Forno eran unha serie de pequenas barreiras próximas ás telleiras. A maior parte das barreiras coñecidas situábanse en zonas do antigo monte de man común, parte do cal foi ocupado de maneira abusiva por particulares. Nos derradeiros anos de funcionamento destas telleiras o barro mesturábase co barro de Dena na fabricación de tella. Máis antigamente, o barro destas barreiras era o único usado para elaboralas.…

As telleiras de Vilar (Telleira de Roeiro e Telleira de Padín) extraían barro da súa contorna, ao pé do Monte Leveiró. Este barro era mesturado co de Dena para a fabricación de ladrillos, mais non así para as tellas.…

Telleira hoxe desaparecida que se localizaba no lugar do Telleiro, fronte ao Pazo da Cova.

Nesta telleira traballou hai moitos anos un home con acento portugués chamado “Moquillo” que amasaba o barro con dúas mulas. Deixou de funcionar "hai moitísimos anos". Os…

A barreira da Mina Cristina atopábase no Concello de Pontecesures, tras o Centro de Saúde de Valga. Inventariada co número 1499 do catálogo mineiro e pertencente, igual que a Mina Mercedes, ao Grupo Mineiro “Minas cerámicas de Campaña”. Estaba situada no Monte de Utilidade pública nº129 do Catálogo de utilidade pública do Concello de…

Telleira hoxe desaparecida que se localizaba no lugar das Telleiras, fronte ao Cruceiro da Gabeira Pequena, nos terreos que hoxe ocupan as naves de Productos Ulla.

…

Telleira hoxe desaparecida que se localizaba no lugar das Telleiras, fronte ao Cruceiro da Gabeira Pequena, nos terreos que hoxe ocupan as naves de Productos Ulla.

…

Na contorna do espazo que hoxe ocupa a Lagoa de Pedras Miúdas, existían numerosos lugares de extracción de barro, próximos ao lugar das Telleiras, onde se localizaban a Telleira de María Antonia e a…

Mina de barro, que se localizaba na cotorna de onde na actualidade se empraza o pavillón de deportes, da que se descoñece para que era utilizada.

Antiga mina de extracción de arxila, situada entre as parroquias de San Pedro de Dimo (Catoira) e Santa Comba de Cordeiro (Valga). A mina operou até o ano 2010, momento no que a empresa quebrou e a contorna mineira quedou abandonada. Actualmente a vella mina converteuse nunha lagoa duns 9.500 metros cadrados.

Preto do Aghuadeliño, nun lugar chamado O Monte do Ceo, estaba o San Xoán Vello. Esta igrexa non é coñecida nos libros nin figura en ningún catálogo oficial do Concello de Vilagarcía de Arousa. Nin os máis vellos lembran o edificio en pé, mais algúns saben que nese lugar estaban as ruínas e os terreos que aínda conservan ese nome. A lenda conta que a aquel templo vello primeiro caéralle o teito, e logo estragáranse as paredes, e así foi como o santo…

Esta é a igrexa parroquial de Bamio. Trátase dunha construción de estilo barroco, que está datada na segunda metade do século XVIII. Foi realizada con cantaría, aínda que existen lugares onde se aprecia tamén o uso da cachotaría, por exemplo no muro da cabeceira. A fachada principal é austera, trátase dun lenzo no que na parte baixa ábrese unha porta de acceso e sobre ela unha ventá (ambos vanos posúen formas alinteladas), rematada por un tellado a dúas…

Lugar onde queda unha pequena depresión do asentamento dun forno oleiro. Actualmente non queda case estrutura, mais si memoria da mesma.

Segundo a descrición de Luciano García Alén, os fornos de Bamio eran similares aos fornos antigos de Buño, cilíndricos, abertos na parte superior, duns 2 metros de altura e 2,5 metros de diámetro, cos muros de cachotaría de granito. A súa “parrilla” constaba dunha placa central circular feita…

As “bólas” de barro, que pesaban de 25 a 30 quilogramos, subíanse en carros ou cestas que chegaban en barcos até preto do Campanario de Bamio, xunto a esta pedra granítica, A Laxe, lugar onde se amasaba o barro. Se o barro estaba seco, botábase auga no pío de pedra, amasábase con ferramentas, cos pés ou coa axuda dalgún animal. En todo este proceso era fundamental o traballo das mulleres.

Este pío foi salvagardado pola…

É unha edificación moi sinxela e austera. Trátase dunha capela de planta rectangular realizada en cantaría e cachotaría, cunha pequena dependencia acaroada. A capela ten o seu acceso polo lado norte, o cal está composto por un pórtico-soportal formado por catro piares de pedra (dous a cada lado), unidos por un pequeno murete (de dúas fiadas de altura) e cara ao seu interior conta con bancos corridos. Este espazo posúe un solo de lousas de granito e unha…

Trátase dunha construción illada que se atopa preto da antiga casa reitoral. Localízase nunha zona de gran dominio visual, desde a que se podía ver perfectamente toda a ría (as actuais construcións non permiten apreciar ben as vistas).

Ten planta rectangular…

Esquecido durante anos, a súa contorna foi limpada e é o único forno de cocción de louza de Bamio que conserva estrutura aínda en pé. Na memoria oral consérvase que neste forno cocía ás veces o louceiro José Casal.

Segundo a descrición de Luciano García Alén, os fornos de Bamio eran similares aos fornos antigos de Buño, cilíndricos, abertos na parte superior, duns 2 metros de altura e 2,5 metros de diámetro, cos muros de…

Segundo se conta na web de Buxa (Asociación Galega do Patrimonio Industrial), a primeira elaboración de gasosas en Galicia fixérase en Santiago en 1874, tal vez naquel restaurante que inaugurara na compostelá rúa das Orfas o suízo Antonio Mengotti, como outros compatriotas fuxido do Cantón dos Grisones na procura dunha vida mellor. Dous anos máis tarde, abríase na…

Pequeno templo neobarroco realizado a mediados do século pasado que presenta nave única e planta rectangular. Realizado en cantaría de granito, o máis destacable deste edificio é a espadana dun único oco que coroa a fachada principal. Nos laterais do frontís sitúa dúas cruces de Santiago labradas en altorrelevo sobre xanelas, e no centro un frontón partido con imaxinería precedendo en altura a un óculo.

No adro contiguo á igrexa existe un…

A capela, localizada nos terreos da Casa da Barreira, comunica directamente co rueiro, foi erguida utilizando un paramento de mellor calidade (cantaría de granito).

A Capela de Santiago, que aparece acaroada a unha dúas dos Torres de Oeste en mellor estado de conservación, foi levantada no ano 1122. Está constituída por unha sinxela nave cadrada e unha ábsida semicircular tapada por un muro da torre. A súa fábrica permite observar algunhas das características da arte prerrománica, caso das xanelas en forma de saeteira rematadas en pequenos arcos de…