O Campanario

Trátase dunha construción illada que se atopa preto da antiga casa reitoral. Localízase nunha zona de gran dominio visual, desde a que se podía ver perfectamente toda a ría (as actuais construcións non permiten apreciar ben as vistas).

Ten planta rectangular e está constituída por un pequeno edificio construído en cantaría granítica. A torre-campanario está composta por dous corpos, na parte inferior a construción conta cuns grosos muros, mentres que na parte superior érguese unha espadana (localizada no lado leste da construción).

A parte inferior caracterízase por estar construída con cantaría, cunha porta de acceso no lado norte e carece de ventás. Débese facer mención á diversidade construtiva da torre-campanario, xa que se nos fixamos nos muros podemos apreciar perfectamente que o macizo está formado por dúas fases construtivas. Unha delas sería o bloque realizado no leste (onde se atopa a espadana) e o outro un posible engadido anexo, realizado posteriormente para poder albergar o acceso á parte superior. Neste suposto engadido é onde se atopa o acceso, que se realiza mediante unha porta á que se chega a través dunha escada conformada por nove chanzos. Actualmente conta cunha porta de metal pintada de cor verde. 

No interior atopamos unha escaleira de caracol que nos leva directamente á espadana. A parte superior está conformada por un tellado a tres augas realizado mediante lousas (no lado que dá á espadana carece de inclinación). A espadana está formada por dous arcos de medio punto peraltados con cadansúa campá, que son de diferente tamaño (sendo a do norte máis grande que a do sur). Estas foron realizadas en 1892 na fundición dos Hermanos Ocampo de Arcos da Condesa (Caldas de Reis). Sobre o corpo de campás ábrese un novo oco central rematado en arco de medio punto. Toda esta construción remata con tres pináculos na súa parte superior. As molduras nas que acaba a espadana son uns remates característicos do barroco galego, datados na segunda metade do século XVIII.