Busca

As barreiras das Gándaras do Forno eran unha serie de pequenas barreiras próximas ás telleiras. A maior parte das barreiras coñecidas situábanse en zonas do antigo monte de man común, parte do cal foi ocupado de maneira abusiva por particulares. Nos derradeiros anos de funcionamento destas telleiras o barro mesturábase co barro de Dena na fabricación de tella. Máis antigamente, o barro destas barreiras era o único usado para elaboralas.…

As telleiras de Vilar (Telleira de Roeiro e Telleira de Padín) extraían barro da súa contorna, ao pé do Monte Leveiró. Este barro era mesturado co de Dena para a fabricación de ladrillos, mais non así para as tellas.…

Telleira hoxe desaparecida que se localizaba no lugar do Telleiro, fronte ao Pazo da Cova.

Nesta telleira traballou hai moitos anos un home con acento portugués chamado “Moquillo” que amasaba o barro con dúas mulas. Deixou de funcionar "hai moitísimos anos". Os…

A barreira da Mina Cristina atopábase no Concello de Pontecesures, tras o Centro de Saúde de Valga. Inventariada co número 1499 do catálogo mineiro e pertencente, igual que a Mina Mercedes, ao Grupo Mineiro “Minas cerámicas de Campaña”. Estaba situada no Monte de Utilidade pública nº129 do Catálogo de utilidade pública do Concello de…

Na Telleira de Quintáns extraíase barro do monte veciño, do outro lado da estrada, onde había “dúas ou tres covas de onde apañaban o barro”. Este barro era rico en xisto, polo que o mesturaban co procedente de Dena.

Xacemento arqueolóxico no Monte Galiñeiro.

Na baixada do Monte Agudo desde A Porteliña, esta antiga telleira emprázase na Punta Palleiro, preto das Trece Cruces.

Mámoa localizada ao pé do Castro de Foxacos.

Os textos que seguen a continuación foron quitados dos perfís de Facebook de Rabunho rexeita e Xosé Comoxo Rodríguez.

Capela de reducidas dimensións da que só se conservan en pé as paredes do…

Na actualidade, O Castriño ou Castro de Taragoña atópase totalmente desaparecido debido a que moitas das casas do Castriño construíronse enriba del. Resulta case imposible coñecer a súa forma e as estruturas defensivas. Os camiños teñen unha disposición circular e concéntrica, seguindo os aterrazamentos que aínda son aproveitados polas vivendas.

Recinto de forma elíptica que presenta as súas defensas moi suavizadas debido ás labores agrícolas. Ten un parapeto que rodearía á croa e a illaría do terreo circundante, aínda que na actualidade só se conserva deste o O até o N. A croa mide 40,10 metros no eixo N-S e 33,50 no L-O. Probablemente arredor do parapeto habería un foso, na actualidade colmatado e empregado como camiño. Na parte NL e O do parapeto aprécianse amplos…

O Castro Barbudo sitúase no alto da parroquia de Taragoña, a 327 metros de altura. Ofrece unha impresionante panorámica da Ría de Arousa e do val do río Té. Conserva restos ciscados das pedras que facían parte das murallas e que deron vida a esa civilización…

Túmulo situado nun rechán do espolón, en dirección NO, do Monte da Pena.

Está case destruído debido ás labores forestais, especialmente ás plantacións de piñeiros e eucaliptos. A súa parte O está arrasada debido á construción dunha pista de terra. Mide 17,10 metros no eixo…

Laxe con gravados rupestres situada nun pequeno outeiro da ladeira O do Monte da Pena.

A laxe mide 6,05 metros (NL-SO) e 2,80 (NO-SL). Presenta moitas diaclasas e sucos de canteiro, mais os gravados son ben visibles e concéntranse na metade N da rocha. Os motivos consisten…

Laxe con gravados que se localiza na ladeira O do Monte da Pena.

Trátase dunha rocha plana, lixeiramente inclinada no sentido da pendente. Mide 0,80 metros no eixo N-S e 0,90 no L-O. Nela inscríbese unha composición consistente en sete coviñas moi erosionadas e case…

Cheminea construída en ladrillo, cunha altura duns 15 metros aproximadamente, de forma cónica. Localizada na Praia da Torre, pertencía a un antigo serradoiro, posteriormente reconvertido a fábrica de flotadores de batea.

Datar esta igrexa é complexo. O seu trazado gótico, con reminiscencias románicas, leva a pensar que sería construída entre os séculos XIII e XIV. O século que si está documentado é o XV. No edificio houbo grandes reformas en datas posteriores: a finais do XVI realizouse a sancristía e no XVIII (1727) o campanario barroco, aproveitando a pedra do derruído …

Capela que data do século XVII situada no Porto de Rianxo, vinculada aos señores do Pazo dos Calotes. Orixinariamente situada nun illote que, tras os sucesivos recheos portuarios, foi incorporada a terra firme, reconstruíndose por completo ao trasladala. En 1854…

Na elaboración do Plan Xeral de Ordenación Municipal do Concello de Rianxo, o petróglifo non se atopou por estar cuberto de vexetación. Non obstante, o gravado consistiría nunha única coviña de gran tamaño localizada na parte inferior da laxe, moi próxima á cara O da rocha.

Gran afloramento granítico que ocupa case a totalidade da horta dunha vivenda en Rianxiño. A laxe co gravado é a situada máis ao S, mide 9,40 metros no eixo N-S e 7,10 no L-O. O motivo consiste nun taboleiro de xogo de 40 centímetros de lonxitude. Por riba e por baixo aprécianse bastantes trazos que semellan corresponder a deseños prehistóricos, aínda que na actualidade están moi erosionados.

Laxe orientada ao S que se atopa moi preto do Petróglifo Nº 1 de Rianxiño, concretamente ao pé da fachada desa vivenda.

Mide 5,90 metros no eixo N-S e 3,50 no L-O. No S da rocha obsérvanse catro coviñas de 3 centímetros de diámetro. Na parte N da laxe vese un cruciforme,…

Capela que data do ano 1644, mandada construír polo fidalgo Xacinto Varela Becerra Soutomaior, situada sobre a estrada de acceso a Rianxiño polo oeste, xunto á Casa de San Xosé.

Construción de planta rectangular coa sancristía acaroada a un lateral, resolta con muros de…

Capela construída no ano 1671 sobre outra edificación anterior do ano 1561 que tiña como advocación a Nosa Señora da Cruz, feita a base de perpiaño granítico. Posúe planta rectangular dunha soa nave con teitume a tres augas.

Construción de planta rectangular e unha soa nave dividida en tres tramos, realizada con muros de cantaría de granito e cuberta a tres augas de…

Igrexa parroquial que data do século XVII e que foi reconstruída en 1863.

Está feita a base de perpiaño granítico, posúe planta de cruz latina cunha soa nave e dúas pequenas capelas laterais de planta cadrada. A súa cuberta é a tres augas. A fachada principal, parcialmente reconstruída no ano 1863, posúe dúas pilastras laterais que sosteñen un frontón triangular; por…