Busca

Antigos pasais que atravesaban o río Sar Vello, no lugar do Pombal, xa no Campo da Insua. Estes desapareceron coa construción do desvío do río Sar.

Na parede dunha das torres do Santuario da Escravitude localízase este reloxo de sol de tipoloxía declinante a poñente, co gnomon dobrado, e coa inscrición: "POLI ARTICI / GRADI?? / AÑO IVBILEI 1745".

Na parede sur da Igrexa de Santa María a Maior de Iria Flavia localízase este reloxo de sol.

Pombal de planta circular no lugar de Pedroso do Norte.

Coñecida popularmente como “A de Ramos”, estaba dedicada á fabricación téxtil de lenzos e manteis, estampados, sabas, toallas e roupa da casa en xeral. Foi fundada no ano 1886 polo zamorano Ángel Ramos García. Destacar que o tecido era unha tradición artesanal iniciada en Padrón a finais do século XVIII.

Non se limitaba á comercialización do produto final, senón que…

Nunha das torres da fachada principal do Santuario da Escravitude localízase este reloxo de sol de tipoloxía declinante a poñente.

Pasos que atravesan o río Sar, entre Cambelas (Padrón) e Seira (Rois), ao carón dunhas inutilizadas infraestruturas de regadío.

Foi fundada no ano 1970 por Manuel Cortizo Valladares e dedícase á fabricación de todo tipo de candeas e candeóns de alta calidade para uso relixioso. Ao inicio eran traballos basicamente manuais, mais pouco a pouco foise automatizando o proceso de fabricación.

Pombal de planta circular que forma parte do conxunto de edificacións do Pazo da Inquisición.

Antes da construción da Ponte de Sinde, que uniría as parroquias de San Pedro de Carcacía (Padrón) e San Miguel de Barcala (A Estrada), o medio máis rápido para cruzar o río Ulla desde a aldea de Bandín até o resto da parroquia de Carcacía era o uso de barcas guiadas cunha corda (maroma). Na beira do río en Bandín e na área recreativa do Areeiro aínda se…

Antes da construción da Ponte da Barca, que uniría a totalidade da parroquia de Santa María de Herbón, o medio máis rápido para cruzar o río Ulla desde a aldea da Barca até o resto da parroquia de Herbón era o uso de barcas guiadas cunha corda (maroma). …

Esta ponte formaba parte do trazado orixinal polo que discorría o ferrocarril Santiago-Carril e foi construída para salvar o río do Manzanillo, tamén coñecido cos nomes de río Angueira ou río de Bascuas. Por esta ponte xa non circulan os trens despois da construción das novas vías de alta velocidade ferroviaria a poucos metros das antigas.

A primeira liña de tren do estado inaugurouse no ano 1848,…

Pombal de planta circular que forma parte do conxunto de edificacións do Pazo da Torre do Monte.

Pontella sobre o rego da Amproa.

Estrutura pétrea de forma cuadrangular, realizada con pedras de gran tamaño de formas irregulares, no lugar de Punta Rebateira. Era aquí onde paraban os barcos para cargar pedra procedente da canteira que se atopaba nas proximidades (ao norte do porto).

O porto aínda conserva a…

Lugar onde queda unha pequena depresión do asentamento dun forno oleiro. Actualmente non queda case estrutura, mais si memoria da mesma.

Segundo a descrición de Luciano García Alén, os fornos de Bamio eran similares aos fornos antigos de Buño, cilíndricos, abertos na parte superior, duns 2 metros de altura e 2,5 metros de diámetro, cos muros de cachotaría de granito. A súa “parrilla” constaba dunha placa central circular feita…

As “bólas” de barro, que pesaban de 25 a 30 quilogramos, subíanse en carros ou cestas que chegaban en barcos até preto do Campanario de Bamio, xunto a esta pedra granítica, A Laxe, lugar onde se amasaba o barro. Se o barro estaba seco, botábase auga no pío de pedra, amasábase con ferramentas, cos pés ou coa axuda dalgún animal. En todo este proceso era fundamental o traballo das mulleres.

Este pío foi salvagardado pola…

Esquecido durante anos, a súa contorna foi limpada e é o único forno de cocción de louza de Bamio que conserva estrutura aínda en pé. Na memoria oral consérvase que neste forno cocía ás veces o louceiro José Casal.

Segundo a descrición de Luciano García Alén, os fornos de Bamio eran similares aos fornos antigos de Buño, cilíndricos, abertos na parte superior, duns 2 metros de altura e 2,5 metros de diámetro, cos muros de…

Segundo se conta na web de Buxa (Asociación Galega do Patrimonio Industrial), a primeira elaboración de gasosas en Galicia fixérase en Santiago en 1874, tal vez naquel restaurante que inaugurara na compostelá rúa das Orfas o suízo Antonio Mengotti, como outros compatriotas fuxido do Cantón dos Grisones na procura dunha vida mellor. Dous anos máis tarde, abríase na…