Busca

No río Té, houbo 55 muíños en funcionamento, no pasado século antes de vir a electricidade. A forma de propiedade máis común eran os muíños de herdeiros ou de parceiros. Estes pertencían a varios veciños, e moíase por quendas. Os muíños de maquía, pertencían a un so propietario. Normalmente eran grandes e servían tamén como vivenda do muiñeiro e da súa familia. O muiñeiro cobraba unha parte da fariña, a maquía, que…

Conxunto de fonte e lavadoiro situado ao lado do Cruceiro da Fonte, sobre un dos accesos principais do lugar de Suigrexa. Lavadoiro de planta rectangular de granito, acaroado a un muro baixo o cal discorre a canle desde a fonte. Cuberta a dúas augas de tella sobre estrutura de madeira, apoiada sobre piares de granito. Fonte composta por un volume prismático de granito e unha…

No río Té, houbo 55 muíños en funcionamento, no pasado século antes de vir a electricidade. A forma de propiedade máis común eran os muíños de herdeiros ou de parceiros. Estes pertencían a varios veciños, e moíase por quendas. Os muíños de maquía, pertencían a un so propietario. Normalmente eran grandes e servían tamén como vivenda do muiñeiro e da súa familia. O muiñeiro cobraba unha parte da fariña, a maquía, que…

Fonte situada fronte ao Muíño de Burés, ao lado dun espazo verde xunto ao río. Fonte composta por un volume prismático de cantaría de granito cun cano metálico, que verte nunha pía rectangular situada a rentes do chan delimitada por lousas de granito. Existe un lavadoiro próximo de recente construción, realizado en formigón.

Fonte de pedra xunto ao Cruceiro da Fonte, situados nun cruce, no camiño que atravesa o núcleo e leva ao Pazo dos Torrado de Brión e á Capela dos Desamparados. Fonte dun cano composta por un volume trapezoidal de cantaría e unha e pía rectangular acaroada á plataforma do cruceiro.

No río Té, houbo 55 muíños en funcionamento, no pasado século antes de vir a electricidade. A forma de propiedade máis común eran os muíños de herdeiros ou de parceiros. Estes pertencían a varios veciños, e moíase por quendas. Os muíños de maquía, pertencían a un so propietario. Normalmente eran grandes e servían tamén como vivenda do muiñeiro e da súa familia. O muiñeiro cobraba unha parte da fariña, a maquía, que…

Fonte situada no extremo sueste do lugar de Burés, no camiño ao río, acaroada a un muro de peche de cachotaría sobre o que se alza o Hórreo do Agro Novo. Corpo central de cantaría de granito, composto por un volume prismático inferior onde se sitúa o cano e un volume de remate en arco de medio punto coa data de construción da fonte (1962). Pía rectangular a rentes do chan, delimitada por dúas lousas de granito, e un pequeno mesado semicircular acaroado a un lateral.

No río Té, houbo 55 muíños en funcionamento, no pasado século antes de vir a electricidade. A forma de propiedade máis común eran os muíños de herdeiros ou de parceiros. Estes pertencían a varios veciños, e moíase por quendas. Os muíños de maquía, pertencían a un so propietario. Normalmente eran grandes e servían tamén como vivenda do muiñeiro e da súa familia. O muiñeiro cobraba unha parte da fariña, a maquía, que…

Fonte situada no acceso sur ao lugar da Marquesa, fronte ao Muíño da Marquesa. Está realizada en cantaría de granito, con base cuadrangular sobre a que se alza un volume prismático onde se localiza o cano. Pía semicircular acaroada a un lateral da base.

Fonte no adro da igrexa parroquial de Santa Baia do Araño.

No río Té, houbo 55 muíños en funcionamento, no pasado século antes de vir a electricidade. A forma de propiedade máis común eran os muíños de herdeiros ou de parceiros. Estes pertencían a varios veciños, e moíase por quendas. Os muíños de maquía, pertencían a un so propietario. Normalmente eran grandes e servían tamén como vivenda do muiñeiro e da súa familia. O muiñeiro cobraba unha parte da fariña, a maquía, que…

Lavadoiro situado na beira do camiño que comunica os luagres de Buía e O Rabado. O recinto, delimitado por muros de cachotaría de granito, está situado a un nivel inferior con respecto á rúa, con acceso mediante unha escaleira situada nun lateral. Lavadoiro rectangular de formigón construído recentemente, acaroado lonxitudinalmente ao muro, coas pedras de lavar no resto dos lados.

Petróglifo composto por tres afloramentos rochosos.

A rocha 2 trátase dun pequeno bolo granítico, afectado por labores de cantaría tradicional. Atopamos na súa vertente oriental vairas representacións. Destaca na parte alta o que puidera ser unha escena de equitación ou monta acrobática, na parte media un cuadrúpede incompleto (fáltalle parte do colo e a cabeza); e na parte inferior, articulado arredor dun ovalo aberto con coviñas no interior, e vencellado a…

Trátase dun dos primeiros gravados descubertos no Concello de Rianxo. Localízase nunha laxe próxima á vía rápida, aos pés do Monte Pelotiña. O petróglifo está composto por motivos concéntricos e armas. Máis recentes son as figuras de cruces e unha curiosa “estrela de David”.

Descrita por primeira vez por F. Calo Lourido e J.M. González…

Probablemente se trate simplemente dun topónimo sen xacemento, non sendo posible na actualidade apreciar ningún resto construtivo que puidera caracterizar a un asentamento castrexo; parapetos, foxos, murallas, estruturas habitacionais, aterrazamentos.

Conxunto formado por catro túmulos situados nun paso entre os Montes Pelotiña e o Monte da Pena.

Este túmulo mide 25,70 metros no eixo N-S e 28,30 metros no eixo L-O. Ten unha altura de 2 metros. Presenta un burato de violación central que mide 4,50 metros no eixo N-S e 5,10 metros no eixo L-O,…

Soterramento neolítico situado entre a aldea de Burés e a Castiñeiriña, no cumio do Monte Mourelles. O túmulo ten uns 22 metros de diámetro, cunha altura de 1,10 metros. Ten un cono de violación duns 4,5 metros por uns 50 centímetros de profundidade.

A Mámoa de Mourelles foi recuperada pola Comunidade de Montes de Asados no 2017, que lle fixo unha limpeza e puxo sinalización. As mámoas son enterramentos funerarios da época do Neolítico (fai cinco ou seis mil anos…

Conxunto formado por catro túmulos situados nun paso entre os Montes Pelotiña e o Monte da Pena.

Este túmulo é o situado máis ao norte. Mide 27,10 metros no eixo NL-SO, 0 no NO-SL. Ten unha altura de 1,55 metros. Presenta un burato de violación central de 7,10 metros (NO-SL) e 7,40 (NL-SO),…

Túmulo que está situado nunha ladeira do Monte Pelotiña. Mide 11,30 metros no eixo N-S e 13,50 no eixo L-O. A súa altura é de 0,45 metros. Non presenta burato de violación central.

Mámoa no lugar de Piñeiro.

Conxunto de seis túmulos que se atopan nun rechán de paso entre o Monte Ceán e o Monte do Couto. Este grupo de mámoas sitúase preto da saída cara a Catoira desde a Autovía do Barbanza, á man dereita.

Conxunto de tres túmulos situados nun espolón do Monte Lioira, no lugar de Cuncha Vieira. Atópanse 800 metros ao sur-sueste do outro conxunto megalítico dos Campiños. Trátase de mámoas moi cubertas pola vexetación, entre as que destaca un túmulo de gran tamaño.

Este túmulo localízase á beira…

Tamén coñecido como Castro do Portelo, Monte Verme ou Castro de Brión, sitúase nunha pequena península que se interna no mar entre as praias das Cunchas e do Porrón. Está ateigado de maleza e apenas se pode andar pola superficie, mais polo lado que o une a terra intúese unha entrada a carón…

O castro está situado nunha posición estratéxica que domina a entrada do río Ulla e a Enseada de Leiro desde o Monte Quintáns, a 152 metros de altitude. O monte no que se atopa amosa fortes pendentes polas banda norte, sur e leste, acadando esa altura a tan só 500 metros de distancia das…