Busca

Fonte elaborada con bloques graníticos e cano metálico.

Unha mina de auga non deixa de ser nunha escavación na rocha na que aflora a auga para o seu mellor aproveitamento. Supoñen o acondicionamento do punto de afloramento das correntes subterráneas de auga, e ademais de sanear a zona para evitar contaminacións do recurso, serven para facilitar a canalización cara unha fonte ou condución.

Fonte de bloques graníticos e lavadoiro de material cerámico recebado.

Fonte no lugar de Barro.

Construído no ano 1950, está situado na estrada que vai do Forno a Socastro. Aquí viñan lavar as mulleres destas dúas aldeas de Cordeiro. Na actualidade xa non conserva a cuberta que orixinalmente tiña, mais si mantén a pía, as pedras de lavar e a fonte. As pedras de lavar non son as orixinais porque estas leváronse para o lavadoiro que está ao lado do río.

Emprazada no centro do campo da festa de Cordeiro, ao carón do Palco da Música de Cordeiro.

Bomba de auga no medio do lugar de Ferreirós.

Bomba de auga no lugar do Sisto. A auga bombeada procede directamente dun pozo.

Muíño de planta cuadrangular e muros de cachotería, fornecido coa auga procedente dunha canle e que desemboca no río Ulla.

Na ribeira do río Louro, sobre unha antiga canle de derivación.

Fonte ornamental que forma parte do conxunto de construcións que conforman o Pazo da Bouza.

Vivenda unifamiliar de planta rectangular, dúas alturas e cuberta a dúas augas, que se localiza xusto detrás da igrexa parroquial de Dimo. Construída en cantaría de baixa calidade, que só atopa como excepción a contorna dos ocos e os eixos estruturais do inmoble. A fachada aparece organizada por medio de portas e portasdaire balconadas, cunha forxa excelente, equidistantes propias da arquitectura vilega.

O muro principal do andar superior acolle un brasón…

Casa señorial á beira do rego do Souto da Vila.

Edificio de planta rectangular e dous andares que se ergue de forma illada ao carón da estrada. Organizada en rúas, a súa fachada amosa entrepanos pintados en ocre con cantaría visible nos eixos estruturais e na contorna dos ocos de acceso e iluminación, en especial no eixo da composición, onde se dispón un balcón granítico voado. Coroa a edificación un hastial semicircular de pedra que acolle un reloxo e o ano de construción do edificio: 1933. A contrafachada do inmoble…

Casa grande de factura tradicional que combina paramentos de distintas tipoloxías, e que se presenta pouco alterada respecto da súa tipoloxía orixinal. De planta en forma de U, dous andares e cuberta a dúas augas. Destaca a súa fachada oeste, onde se sitúa un fermoso balcón cuberto e corrido, sustentado por columnas que ocupa toda a fachada e ao que se accede a través dunha escaleira exterior de dobre tiro, gorecida por…

Edificio de planta rectangular, dous andares e cuberta a un par de augas. Un pequeno volume, de planta terrea, acaroase ao conxunto para acoller as dependencias do xefe de estación. As súas dúas fachadas aparecen enmarcadas por unha imposta horizontal e pilastras graníticas. Os vans, intercalados nos entrepanos enfuscados e pintados, aparecen cubertos por arcos carpaneis.

A cantina da estación, propiedade de Segundo Rodríguez Sánchez, era a sede do Ateneo do Ullán…

Casa grande localizada nas proximidades da reitoral de Dimo, que presenta un andar en forma de L e dous andares levantados en cantaría de granito, reforzada con pezas de maior tamaño nos eixos estruturais e na contorna dos ocos. Está rodeada por un muro de pedra que delimita unha finca de grande tamaño, que acolle no seu interior un hórreo mixto de tres claros e medio e un alpendre de tamaño medio que contribúe a definir o patio.

Os seus muros acollen unha serie…

Vivenda tradicional de grande tamaño que presenta planta rectangular, dúas alturas (inclúe tamén sobrado) e cuberta a un par de augas. Construída en cantaría de boa calidade, os seus muros preséntanse enfuscados e pintados, deixando á vista a pedra só nos eixos estruturais. Os seus muros presentan unha serie regular de ocos en forma de portas e xanelas de tres batentes.

Con todo, o elemento máis singular da vivenda é o singular alpendre con planta en forma de…

Vivenda unifamiliar de orixe tradicional de planta poligonal, dous andares e cuberta a catro augas. O sector menos intervido da casa é a súa fachada leste, onde se sitúa un fermoso balcón corrido e voado sobre o rueiro, situado no andar residencial. Este preséntase sustentado por canzorros de dúas pezas que serven de apoio á plataforma pétrea do balcón.

Vivenda tradicional localizada no núcleo de Barral que presenta unha planta en forma de L e dous andares levantados en cantaría de granito. Aparece rodeada por un muro de cachotaría que delimita unha finca de pequeno tamaño que acolle no seu interior un hórreo mixto de tres claros. Os seus muros acollen unha serie de vans de tamaño semellante que seguen un ritmo regular ao longo das súas fachadas.

O elemento máis salientable da vivenda é a escalinata dun único…

Casa grande localizada no núcleo de Coaxe que presenta unha planta en forma de L e dous andares levantados en cantaría de granito. Aparece rodeada por un muro de cachotaría que delimita unha finca de tamaño mediano que acolle no seu interior un hórreo mixto de tres claros. Os seus muros acollen unha serie de vans que seguen un ritmo regular ao longo das súas fachadas.

O elemento máis salientable da vivenda son o soportal e balcón corrido e voado que miran ao patio…

Emprazada na Baiuca, ao carón do cruceiro do lugar. Edificio de planta rectangular conformado por dous volumes apegados, unha aula e unha vivenda para o mestre/a, protexidos por unha cuberta a dúas augas. Construídos en cantaría de baixa calidade, a aula presenta unha maior altura, así como un maior interese arquitectónico, fundamentalmente na súa fachada principal…

Vivenda tradicional de planta rectangular, dúas alturas e cuberta a un par de augas. Construída en cantaría de mediana calidade, o andar baixo foi pensado para acoller as cortes do gando, de aí que careza practicamente de ocos. Estes concéntranse no andar superior, onde se dispoñen xanelas de tres batentes protexidas por tornachuvias. A principal singularidade dos muros portantes é a inclusión de mechinais que perforan o terzo superior dos muros.

Con todo, o…

Casa reitoral construída no ano 1797 localizada no núcleo de Tarrío que presenta unha planta en forma de L e dous andares levantados en cantaría de granito. Aparece rodeada por un muro de cachotaría que delimita unha finca de tamaño mediano que acolle no seu interior un hórreo de pedra de catro claros. Os seus muros acollen unha serie de vans de tamaño semellante que seguen un ritmo regular ao longo das súas fachadas. Balcón voado con forxa na fachada orientada ao oeste…