Convento do Carme

Convento do Carme - Padrón - Santiago de Padrón

Imaxe: Javier Figueroa Iglesias

Situado no alto da Costiña do Carme que enlousada e sen asfalto por ningures, ascende até o convento. Primeiro dos Carmelitas Descalzos e despois pasou aos Dominicos a comezos do século XX, abandonándoo na década dos oitenta debido ao mal estado do edificio, quedando o seu cargo un só dominico, que é o que dá misa normalmente.

O Convento do Carme ben sendo unha boa mostra do neoclásico galego, convertido en espontáneo miradoiro sobre Padrón. Edifícase sobre rocha viva a comezos do século XVIII, coa aportación económica do Arcebispo de Quito, Alonso de la Peña y Montenegro, padronés que chegou a ser reitor da Universidade de Santiago e que doou 40.000 pesos para a súa fundación.

En 1715 a orde Carmelita aproba a súa fundación e en 1719 o arcebispo Luis Salcedo y Azcona coloca a primeira pedra do convento. En 1734 establécese a comunidade carmelita. As obras rematan en 1762.

Ao convento, situado na ladeira do Monte San Gregorio, accédese por unhas escaleiras labradas na rocha, até un amplo e elevado adro. O convento é de estilo neoclásico, planta rectangular, en pedra de cantaría, de tres alturas, con arcos de medio punto e fiestras no último piso. A fachada dá ao adro e por detrás á horta. O claustro é sinxelo. Na horta hai dúas fontes, de San Xosé e Santa Teresa, así como unha capela dedicada a esta última. A porta do interior conduce ao monte.

Durante a exclaustración do ano 1835 o convento pasou ao estado. O Concello de Padrón reclámao no ano 1849 e instala o xulgado de primeira instancia, o almacén do sal e un salón teatro, a igrexa estaba pechada.

En 1866 a orde de Santo Domingo presenta unha petición ao presidente do consello de ministros Cánovas, asinada por todos os deputados galegos, para converter o convento nun colexio. En 1870 inicia as actividades o colexio para segunda ensinanza, bacharelato e filosofía. Posteriormente o colexio é só para estudantes dominicos.

O interior confórmase cun corpo de tres naves e claustro entre outras cousas. A parte máis interesante é a súa fachada cun corpo central flanqueados por outros dous corpos que serían para unhas torres que nunca se chegarían a construír. O seu corpo central reproduce exactamente a disposición e organización do Real Monasterio de la Encarnación de Madrid, coa única diferenza de que as dúas fiestras, que no caso madrileño ábrense a cada lado da fornela sobre a entrada central, aquí están substituídas por dous escudos.

  • COLABORA
  • Queres colaborar no proxecto? Tes algunha imaxe, comentario ou texto que aportar?

    Quero colaborar!

Máis elementos do catálogo


Igrexa de Santa María de Herbón

Capela de San Bieito de Bascuas

Convento de Santo Antonio de Herbón

Cemiterio vello ou dos animais de Santa Cruz