Busca

Lavadoiro localizado no espazo natural da Granxa, de planta rectangular con catro fiadas de follas de pedra para lavar e unha plataforma que o rodea onde se asenta un banco corrido. Está protexido por muros de contención para delimitar o recinto e aínda se poden ver os piares que sostiñan o tellado.

…

Muíño na ribeira do rego da Amproa.

Muíño na ribeira do rego da Amproa.

Estrutura pétrea de forma cuadrangular, realizada con pedras de gran tamaño de formas irregulares, no lugar de Punta Rebateira. Era aquí onde paraban os barcos para cargar pedra procedente da canteira que se atopaba nas proximidades (ao norte do porto).

O porto aínda conserva a…

Lugar onde queda unha pequena depresión do asentamento dun forno oleiro. Actualmente non queda case estrutura, mais si memoria da mesma.

Segundo a descrición de Luciano García Alén, os fornos de Bamio eran similares aos fornos antigos de Buño, cilíndricos, abertos na parte superior, duns 2 metros de altura e 2,5 metros de diámetro, cos muros de cachotaría de granito. A súa “parrilla” constaba dunha placa central circular feita…

As “bólas” de barro, que pesaban de 25 a 30 quilogramos, subíanse en carros ou cestas que chegaban en barcos até preto do Campanario de Bamio, xunto a esta pedra granítica, A Laxe, lugar onde se amasaba o barro. Se o barro estaba seco, botábase auga no pío de pedra, amasábase con ferramentas, cos pés ou coa axuda dalgún animal. En todo este proceso era fundamental o traballo das mulleres.

Este pío foi salvagardado pola…

Esquecido durante anos, a súa contorna foi limpada e é o único forno de cocción de louza de Bamio que conserva estrutura aínda en pé. Na memoria oral consérvase que neste forno cocía ás veces o louceiro José Casal.

Segundo a descrición de Luciano García Alén, os fornos de Bamio eran similares aos fornos antigos de Buño, cilíndricos, abertos na parte superior, duns 2 metros de altura e 2,5 metros de diámetro, cos muros de…

Segundo se conta na web de Buxa (Asociación Galega do Patrimonio Industrial), a primeira elaboración de gasosas en Galicia fixérase en Santiago en 1874, tal vez naquel restaurante que inaugurara na compostelá rúa das Orfas o suízo Antonio Mengotti, como outros compatriotas fuxido do Cantón dos Grisones na procura dunha vida mellor. Dous anos máis tarde, abríase na…

Muíño de maquía (un só propietario) situado na ribeira do rego dos Campelos. Ten unha presa e a canle que o fornece de auga posúe unha pontella de paso onde se desviaba a parte da auga de volta ao río. Aínda conserva o rodicio.

Muíño de herdeiros ou aparceiros (varios propietarios) situado na ribeira do rego dos Campelos.

Muíño de herdeiros ou aparceiros (varios propietarios) situado na ribeira do rego dos Campelos.

Muíño de herdeiros ou aparceiros (varios propietarios) no lugar da Devesa.

Estaba situada no lugar do Trozo, ao carón da estrada N-550 de Padrón á Ponte, aínda que se descoñece a súa localización exacta na actualidade. Era unha fonte de auga sulfurosa, de cor pálida e cheiro a ovos podres, sendo usada pola veciñanza para curar as doenzas da pel, mais tamén para sulfatar os cultivos. Foi destruída cando se construíu a autoestrada AP-9 nos anos 90 do século XX, botándolle terra por enriba.

Fonte e lavadoiro con seis postos para lavar no lugar de Cruces.

Lavadoiro no lugar de Brión, situado ao carón da estrada DP-3301 desde a que se accede mediante unhas escaleiras.

Lavadoiro construído en formigón na década nos noventa do século pasado. As pedras de lavar son de cantaría lisa, cun pequeno rebaixe cadrado para deixar o xabón. Accédese a el mediante unhas escaleiras, tamén de formigón, pois foi construído nun nivel inferior para poder aproveitar as augas da fonte.

Reloxo de sol localizado no tellado da Casa da Lagarteira de Sestelo.

No límite dos concellos de Padrón e Rois, sobre o río Sar.

Antiga ponte que foi finalmente derrubada por unha riada a finais dos anos 60 do século XX, nunha madrugada de sábado para domingo. Esta xa se atopaba danada por outra inundación, aínda que non caera de todo. Foi dinamitado polo exército para acabar de derrubala. A súa contorna era o sitio de baño de moitos rapaces de Padrón. Era igual á antiga Ponte de Iria, polo que ambas eran coñecidas polas xemelgas.

Derrubado por unha riada, era igual á Ponte do Bordel, polo que ambas eran coñecidas polas xemelgas.

Pombal de planta circular duns 4 metros de diámetro e cuberta acabada con tella curva.

Antiga porta de entrada á vila de Padrón. No debuxo realizado por Pier Maria Baldi, que pasou por Padrón acompañando a Cosme de Médici en 1669, pódese entrever as feituras da antiga muralla da vila, a Escola de Cristos (á esquerda da anterior igrexa parroquial), xunto coa desaparecida Torre Moucha, e a anterior ponte sobre o Sar, coa caseta para cobrar impostos que tiña no medio.

Ten orixe medieval, mais sufriu diversas remodelacións ao longo da historia. A máis drástica é obra de Juan Peón, cando en marzo de 1845, unha gran inundación danaría a estrutura, en concreto dous dos catro arcos que posuía, que co paso dos días acabarían cedendo e sepultándose nas augas do Sar. Segundo documentos que constan no arquivo histórico do Concelllo de Padrón, a ponte orixinal medieval sufriu unha remodelación previa en 1790. No lado dereito, …

Palco cadrado de pedra situado na carballeira do Convento de Santo Antonio de Herbón. Accédese a el pola parte de atrás onde o chan está ao nivel do palco. Ten unha varanda metálica formada por unha soa tubaxe que vai entre as columnas de pedra. Non ten teito nin inscricións nin placas.