Eira dos Mouros

Na inspección realizada para elaboración do catálogo do PXOM do Concello de Valga, non se detectou estrutura visible algunha que puidera corresponder a un asentamento castrexo. Así, na parte superior do Monte Fontebecha, que ostenta un contundente domino visual sobre o curso baixo do río Ulla, desembocadura e fondo da Ría de Arousa, apréciase unha zona chaira, aínda que sen identificarse estruturas de peche ou defensa.

O valgués Xosé Lois Miguéns Castaño publicaba en 1999 no semanario “O Espello do Baixo Ulla-Sar” que na noite de San Xoán, a partir das doce, no Monte Fontebecha había unha asemblea de meigas que se xuntaban para preparar o mal que ían facer durante o ano. Ninguén sabe con certeza, a pesares dos máis atrevidos que quixeron ir alá e que, segundo contan, foron axexar descubrindo que as bruxas cantaban o seguinte:

lunes, martes e miércoles tres

jueves, viernes e sábado seis

E seica, nun arraque de valentía, os que as miraban agochados dixeron:

- E onde queda o domingo, meighonas?

Momento no que, ao sentirse descubertas, buscaron aos indesexables espías para facerlles mal, pero estes, con pericia, lograron fuxir.

Segundo o especialista en toponimia galega, Fernando Cabeza Quiles (Os nomes da terra, topónimos galegos), Setecoros é un topónimo que se pode interpretar como unha composición do numeral "sete" e do substantivo prerromano “cor/coro" (pedra), en alusión ás sete formacións pétreas que rodean a meseta da Eira dos Mouros, situada no cumio do monte que se eleva sobre a parroquia de Setecoros.