Busca
Edificación que alberga a Casa do Concello de Dodro, construída no 1906 e restaurada na década dos 90 do século XX.
Dodro - San Xián de Laíño | Arquitectura civil
Edificación vinculada ao Alfolín da Renda do Tabaco, construída na mesma data. A súa denominación, a Casa da Señora, vén porque aquí vivía dona Carmen Domínguez Orense, xunto con don…
Pontecesures - San Xulián de Requeixo | Arquitectura civil
Propiedade de María Teresa Novoa Devesa, sobriña do Doutor Manuel Devesa, está situado no camiño entre o Telleiro e Porto, os terreos chegaban até Os Peiraos, incluíndo os que hoxe ocupa Nestlé. Nos anos 30, intelectuais galegos quixeron regalarllo a Ramón María del Valle Inclán, para que pasase aquí os derradeiros días da súa vida, mais o escritor declinou o ofrecemento. Posúe un escudo que contén oito liñaxes: a primeira, a Cruz de Calatrava, dos Ribadeneira ou Neira; a…
Pontecesures - San Xulián de Requeixo | Arquitectura civil
Antes da construción da rúa principal de Pontecesures, o núcleo de poboación non estaba establecido na chaira da ribeira do río Ulla, posto que era terreo moi inundable. Afastado do núcleo, nunha das antigas baixadas desde Infesta ao porto, na actual rúa Nova, atopamos o edificio máis antigo de…
Pontecesures - San Xulián de Requeixo | Arquitectura civil
A primeira liña de tren do estado inaugurouse no ano 1848, cubrindo a distancia entre Barcelona e Mataró. Unha década despois, a fidalguía e a burguesía influínte galega comezaron a barallar a necesidade dunha vía férrea en Galicia, considerándose varias opcións, mais a que venceu finalmente foi a de Santiago a Carril. Foron varios os motivos; o primeiro, que a Sociedade de Amigos do País presidida por Montero Ríos e conformada por empresarios de Santiago, tiñan lazos…
Pontecesures - San Xulián de Requeixo | Arquitectura civil
Desaparecido restaurante que era sinónimo do bo comer e unha das referencias culinarias en Galicia, por aquilo de situarse á beira da N-550. Tiña como especialidades da casa a empanada de lamprea e o biscoito saboiano, ademáis de salmón, troitas, mariscos ou a "tortilla celta", de varios pisos con legumes variadas entre eles.
Foi un dos restaurantes de referencia para moitos santiagueses, principalmente persoas de alto poder adquisitivo como empresarios,…
Pontecesures - San Xulián de Requeixo | Arquitectura civil
Edificación que albergaba o matadoiro municipal de Cesures, construído en 1952, coincidindo coa cuarta Feira do Automóbil de Ocasión. Foi empregado como local de Protección Civil, e desde o ano 2024 é o espazo usado pola Asociación Valeira de Pontecesures para realizar as súas actividades.
Pontecesures - San Xulián de Requeixo | Arquitectura civil
Desde a Praza de Abastos de Cesures, as patifas levaban a patela ou panela a costas (ben sobre a cabeza, ben a lombo dun burro) cheas de peixe “cativo” (sardiña, xouba, xurelo... os máis resistentes, ou lamprea na tempada desta), percorrendo camiños até Lestedo, Santiago, A Estrada, Vedra, Boqueixón...
As ganancias das vendas eran ás veces mínimas, mais a “esmola era boa”. Así, ás veces a balanza inclinábase máis ao cambiar peixe por millo, centeo,…
Pontecesures - San Xulián de Requeixo | Arquitectura civil
Edificación incluída no Catálogo de Patrimonio Histórico do PXOM do Concello de Pontecesures e no Catálogo do Patrimonio Cultural da Xunta de Galicia. Vivenda que ten certo aire modernista, con dúas torres e terraza superior.
Pontecesures - San Xulián de Requeixo | Arquitectura civil
Cesar Portela, o autor do proxecto, defíneo do seguinte xeito: “O edificio da nova casa consistorial proxéctase nun soar alongado que ten fronte a unha vía do casco e á avenida de circunvalación. O réxime de propiedade dos terreos na zona e a diferenza de cota existente presenta dificultades de comunicación entre ámbalas dúas vías, o que obriga a resolver o seu enlace sobre esta parcela de propiedade municipal mediante senllas escalinatas que descorren a ambos os…
Pontecesures - San Xulián de Requeixo | Arquitectura civil
Os gravados localízanse sobre a superficie horizontal do afloramento, e consisten na súa totalidade en motivos de temática xeométrica, apreciándose un total de 9 combinacións circulares, a maior das cales está formada por 5 círculos concéntricos, así como 5 cazoletas illadas.
Catoira - San Pedro de Dimo | Arqueoloxía
Camiño empedrado de carro coñecido como Camiño do Rego que posúe unha lonxitude de 375 metros, cunha anchura máxima de 2 metros. Unha parte do seu firme foi realizado sobre rocha nai, de aí que se aprecien as rodeiras dos carros en boa parte da traza. Situado nas proximidades da Casa da Barreira, uniu no pasado un serradoiro hidráulico co Monte Laíñas.
Catoira - San Mamede de Abalo | Arqueoloxía
O castro sitúase nos arredores da igrexa parroquial, nun esporón do Monte Xiabre, conservándose o topónimo nas fincas dos arredores. …
Catoira - San Pedro de Dimo | Arqueoloxía
Gravado localizado sobre unha rocha de granito de aproximadamente 1,8 metros de lonxitude no eixo NS e 1,5 de anchura no eixo EW, situada ao carón da canle do Muíño dos Portugueses.
Sobre a…
Catoira - San Pedro de Dimo | Arqueoloxía
A Ruta do Pai Sarmiento, ao seu paso por Catoira, segue na maior parte a traza do Camiño Real, atravesando as parroquias de San Mamede de Abalo, San Miguel de Catoira e Santa Baia de Oeste. Trátase do camiño que Frei Martín Sarmiento realizou en 1745 para gañar o xubileu. Un carreiro de 190 quilómetros que percorre a costa guiándonos cara a Santiago de Compostela.
Pedro Xosé Balboa, coñecido como Frei Martín Sarmiento, naceu en Vilafranca do Bierzo. A súa familia…
Catoira - San Miguel de Catoira | Arqueoloxía
Tamén coñecido polo nome de Petróglifo Nº 1 das Pedras Minas, os gravados están formados por agrupacións de combinacións circulares, algunhas con cazoletas no seu interior.
Catoira - San Miguel de Catoira | Arqueoloxía
Tamén coñecido polo nome de Petróglifo Nº 2 das Pedras Minas, os únicos motivos gravados localizados consisten en tres cazoletas situadas moi próximas entre si, a maior destas cazoletas mide 7 centímetros de diámetro e 3 de fondo.
Catoira - San Miguel de Catoira | Arqueoloxía
O petróglifo atópase nunha edificación da aldea de Aragunde. Está formando parte do muro dunha vivenda, mais provén dunha finca próxima, da mesma propiedade que a casa (María Luisa Loureiro), e denominada Tallariña, Taleiriña ou Tilleiriña, situada a uns 200 ou 300 metros ao norte da vivenda.…
Catoira - San Miguel de Catoira | Arqueoloxía
Afloramento rochoso granítico nun pequeno outeiro nas proximidades do lugar de Barral. No camiño que leva desde o Petróglifo Nº 1 do Outeiro do Barral a este outro (distantes entre si 143 metros) recolléronse, en 1990, fragmentos de tégulas e cerámicas medievais de cor gris.…
Catoira - San Miguel de Catoira | Arqueoloxía
Afloramento rochoso granítico nun pequeno outeiro no lugar de Barral. Trátase de dous afloramentos rochosos distantes uns 250 metros un do outro.
Son gravados moi sinxelos distribuídos sen orde aparente nos diferentes paneis insculturados. Só…
Catoira - San Miguel de Catoira | Arqueoloxía
Xacemento pouco alterado debido ao seu estado de ruína. Documentáronse fragmentos cerámicos de tipo gris medieval. Trátase dunha edificación con forma trapezoidal alongada e non de todo regular. As súas dimensións son de 26,5 metros para o eixo maior e unha anchura que varía dos 2 aos 7 metros.
…
Catoira - San Miguel de Catoira | Arqueoloxía
O Monte das Mámoas é un conxunto formado por esta mámoa e a Mámoa Nº 2 do Monte das Mámoas. A descuberta do Monte das Mámoas foi en 1956 e é atribuída a Ramón Sobrino Buhigas. Este dato non é correcto, posto que o naturalista e arqueólogo pontevedrino morrera no ano 1946. Entón, o mérito só podería corresponder ao…
Catoira - Santa Baia de Oeste | Arqueoloxía
O Monte das Mámoas é un conxunto formado por esta mámoa e a Mámoa Nº 1 do Monte das Mámoas. A descuberta do Monte das Mámoas foi en 1956 e é atribuída a Ramón Sobrino Buhigas. Este dato non é correcto, posto que o naturalista e arqueólogo pontevedrino morrera no ano 1946. Entón, o mérito só podería corresponder ao…
Catoira - Santa Baia de Oeste | Arqueoloxía
O Camiño Real de Catoira aparece citado por Elisa Ferreira Priegue (1988) na monografía que dedicou ás infraestruturas viarias medievais no ámbito de Galicia. Nesta obra dise que “podemos dar por seguramente medieval o camiño real costeiro que enlazaba as vilas da ría arousá e ía a Cesures por Bamio e Catoira. Por el íase ás Torres de Oeste, a grande fortaleza costeira que defendía a…