Busca

Fonte que forma parte do conxunto de edificacións que conforman o Palacio de Lestrobe.

Localízanse no lugar de Carreiras, o conxunto foi construído en 1950 e restaurado entre os anos 1999 e 2000. A fonte está feita de pedra e ten dous canos, a auga cae nunha pía rectangular de 1 metro  de longo e 50 centímetros de ancho. Desde aquí a auga é canalizada cara ao “pilón” (así é como lle chaman os veciños ao lavadoiro). A pía deste mide 5 metros de longo, 2 metros de ancho e 50 centímetros de…

Localízase na rúa do Pilar, en San Xulián. Atópase máis baixo que a rúa que dá acceso ao mesmo, polo que ten unhas escaleiras de pedra para chegar á pía. Non se coñece o ano de construción. O lavadoiro está construído en pedra e a auga que o abastece procede dun manancial que pasa por debaixo da rúa. A pía ten 4,5 metros de longo e 2 metros de ancho, e as pedras de lavar sitúanse nos dous lados máis longos. Con…

Localízase na avenida de Vigo a un nivel máis baixo que a rúa, polo que se deben baixar unhas escaleiras para acceder a el. Non se coñece o ano de construción, mais foi restaurado pola escola obradoiro entre os anos 1999 e 2000. A auga que o abastece procede dun regueiro que pasa ao seu carón. Está todo construído en pedra, ten un tellado cuberto con tella do país e apoiado sobre unha parede ao norte e columnas de…

Na ribeira do rego que fornece de auga ao Lavadoiro da Chancela, e que canalizado baixo terra, morre no río Ulla.

Fonte localizada na Praza da Plazuela, elaborada con pedra granítica, cano metálico e cuncha en relevo gravada na pedra. Construída na mesma data que a igrexa, no muro das escaleiras que dan acceso á Igrexa Parroquial de Pontecesures. Orixinariamente atopábase no centro da praza. Tiña…

Atópase na rúa do Pilar, en San Xulián. Consta dun só cano que verte directamente sobre a rúa. Á beira do cano, hai unha pedra colocada horizontalmente e incrustada no muro, que se empregaba para pousar as sellas. Segundo fontes locais, inicialmente o manancial atopábase un pouco máis ao sur, mais quedaba a un nivel máis baixo que a rúa e non era fácil coller a auga. Por este motivo, cando se enlousou a rúa,…

Localízase na rúa Ullán, a un nivel máis baixo que a beirarrúa, polo que hai unhas escaleiras de pedra para acceder até el. A auga que o abastece é do regueiro que pasa ao seu carón. Non se coñece o ano de construción, mais foi restaurado pola escola obradoiro entre os anos 1999 e 2000. A pía do lavadoiro mide 6 metros de longo e 2 metros de ancho e está dividida por un tabique de obra de ladrillo e cemento nun dos…

Atópase no Camiño de San Xulián, no muro de contención da estrada N-550. Ten dous canos que verten a auga sobre unha pía de pedra rectangular e obra recente. Hai anos a fábrica de Gaseosas Zabala collía nela a auga que precisaba para a fabricación das mesmas, de aí o nome co que se coñece na actualidade…

Restos dun muíño de vento derrubado. Os muros perimetrais que se conservan acadan os 40 centímetros de altura. Trátase dos alicerces dun muíño de vento de tipoloxía moi pouco evolucionada, do tipo de torre fixa con cuberta tamén fixa, asentado directamente sobre o terreo, sen plataforma algunha.

A torre do edificio orixinal era cilíndrica, de 3,10 metros de diámetro interior e máxima altura de muros de 2,80 metros. As paredes eran de cachotes con rachas, dun…

Vivenda unifamiliar de planta rectangular, dúas alturas e cuberta a dúas augas, que se localiza xusto detrás da igrexa parroquial de Dimo. Construída en cantaría de baixa calidade, que só atopa como excepción a contorna dos ocos e os eixos estruturais do inmoble. A fachada aparece organizada por medio de portas e portasdaire balconadas, cunha forxa excelente, equidistantes propias da arquitectura vilega.

O muro principal do andar superior acolle un brasón…

Casa señorial á beira do rego do Souto da Vila.

Edificio de planta rectangular e dous andares que se ergue de forma illada ao carón da estrada. Organizada en rúas, a súa fachada amosa entrepanos pintados en ocre con cantaría visible nos eixos estruturais e na contorna dos ocos de acceso e iluminación, en especial no eixo da composición, onde se dispón un balcón granítico voado. Coroa a edificación un hastial semicircular de pedra que acolle un reloxo e o ano de construción do edificio: 1933. A contrafachada do inmoble…

Restos de tres muíños de vento derrubados. Os muros perimetrais que se conservan acadan os 40 centímetros de altura. Trátanse dos alicerces de tres muíños de vento de tipoloxía moi pouco evolucionada, do tipo de torre fixa con cuberta tamén fixa, asentado directamente sobre o terreo, sen plataforma algunha.

A torre do edificio orixinal era cilíndrica, de 3,10 metros de diámetro interior e máxima altura de muros de 2,80 metros. As paredes eran de cachotes con…

Casa grande de factura tradicional que combina paramentos de distintas tipoloxías, e que se presenta pouco alterada respecto da súa tipoloxía orixinal. De planta en forma de U, dous andares e cuberta a dúas augas. Destaca a súa fachada oeste, onde se sitúa un fermoso balcón cuberto e corrido, sustentado por columnas que ocupa toda a fachada e ao que se accede a través dunha escaleira exterior de dobre tiro, gorecida por…

Edificio de planta rectangular, dous andares e cuberta a un par de augas. Un pequeno volume, de planta terrea, acaroase ao conxunto para acoller as dependencias do xefe de estación. As súas dúas fachadas aparecen enmarcadas por unha imposta horizontal e pilastras graníticas. Os vans, intercalados nos entrepanos enfuscados e pintados, aparecen cubertos por arcos carpaneis.

A cantina da estación, propiedade de Segundo Rodríguez Sánchez, era a sede do Ateneo do Ullán…

Casa grande localizada nas proximidades da reitoral de Dimo, que presenta un andar en forma de L e dous andares levantados en cantaría de granito, reforzada con pezas de maior tamaño nos eixos estruturais e na contorna dos ocos. Está rodeada por un muro de pedra que delimita unha finca de grande tamaño, que acolle no seu interior un hórreo mixto de tres claros e medio e un alpendre de tamaño medio que contribúe a definir o patio.

Os seus muros acollen unha serie…

Vivenda tradicional de grande tamaño que presenta planta rectangular, dúas alturas (inclúe tamén sobrado) e cuberta a un par de augas. Construída en cantaría de boa calidade, os seus muros preséntanse enfuscados e pintados, deixando á vista a pedra só nos eixos estruturais. Os seus muros presentan unha serie regular de ocos en forma de portas e xanelas de tres batentes.

Con todo, o elemento máis singular da vivenda é o singular alpendre con planta en forma de…

Vivenda unifamiliar de orixe tradicional de planta poligonal, dous andares e cuberta a catro augas. O sector menos intervido da casa é a súa fachada leste, onde se sitúa un fermoso balcón corrido e voado sobre o rueiro, situado no andar residencial. Este preséntase sustentado por canzorros de dúas pezas que serven de apoio á plataforma pétrea do balcón.

Vivenda tradicional localizada no núcleo de Barral que presenta unha planta en forma de L e dous andares levantados en cantaría de granito. Aparece rodeada por un muro de cachotaría que delimita unha finca de pequeno tamaño que acolle no seu interior un hórreo mixto de tres claros. Os seus muros acollen unha serie de vans de tamaño semellante que seguen un ritmo regular ao longo das súas fachadas.

O elemento máis salientable da vivenda é a escalinata dun único…

Casa grande localizada no núcleo de Coaxe que presenta unha planta en forma de L e dous andares levantados en cantaría de granito. Aparece rodeada por un muro de cachotaría que delimita unha finca de tamaño mediano que acolle no seu interior un hórreo mixto de tres claros. Os seus muros acollen unha serie de vans que seguen un ritmo regular ao longo das súas fachadas.

O elemento máis salientable da vivenda son o soportal e balcón corrido e voado que miran ao patio…

Emprazada na Baiuca, ao carón do cruceiro do lugar. Edificio de planta rectangular conformado por dous volumes apegados, unha aula e unha vivenda para o mestre/a, protexidos por unha cuberta a dúas augas. Construídos en cantaría de baixa calidade, a aula presenta unha maior altura, así como un maior interese arquitectónico, fundamentalmente na súa fachada principal…

Vivenda tradicional de planta rectangular, dúas alturas e cuberta a un par de augas. Construída en cantaría de mediana calidade, o andar baixo foi pensado para acoller as cortes do gando, de aí que careza practicamente de ocos. Estes concéntranse no andar superior, onde se dispoñen xanelas de tres batentes protexidas por tornachuvias. A principal singularidade dos muros portantes é a inclusión de mechinais que perforan o terzo superior dos muros.

Con todo, o…

Un total de cinco muíños que, identificados de noroeste a sueste, reciben os nomes de: Muíño de Lorenzo, Muíño de Catoira, Muíño do Ribeiro, Muíño de Moure e Muíño de Casal.

O muíño tipo responde a unha torre de planta circular sen ningún tipo de plataforma feita con cachotaría de granito. O único van é a porta de madeira, que leva a un pequeno cubículo soterrado. O interior ten unha única planta e o piso é de pedras irregulares. A cuberta é a dúas augas, feita…